1 Περιπατοῦντός μου εἰς τὸν ἀγρὸν καὶ κατανοοῦντος πτελέαν καὶ ἄμπελον καὶ διακρίνοντος περὶ αὐτῶν καὶ τῶν καρπῶν αὐτῶν , φανεροῦταί μοι ὁ ποιμὴν καὶ λέγει · Τί σὺ ἐν ἑαυτῷ ζητεῖς περὶ τῆς πτελέας καὶ τῆς ἀμπέλου ; Συζητῶ , φημί , κύριε , ὅτι εὐπρεπέσταταί εἰσιν ἀλλήλαις , 2 Ταῦτα τὰ δύο δένδρα , φησίν , εἰς τύπον κεῖνται τοῖς δούλοις τοῦ θεοῦ . Ἤθελον , φημί , γνῶναι τὸν τύπον τῶν δένδρων τούτων ὧν λέγεις . Βλέπεις , φησί , τὴν πτελέαν καὶ τὴν ἄμπελον ; βλέπω , φημί , κύριε . 3 Ἡ ἄμπελος , φησίν , αὕτη καρπὸν φέρει , ἡ δὲ πτελέα ξύλον ἄκαρπόν ἐστιν · ἀλλ᾿ ἡ ἄμπελος αὕτη ἐὰν μὴ ἀναβῇ ἐπὶ τὴν πτελέαν , οὐ δύναται καρποφορῆσαι πολὺ ἐρριμμένη χαμαί , καὶ ὃν φέρει καρπόν , σεσηκότα φέρει μὴ κρεμαμένη ἐπὶ τῆς πτελέας , ὅταν οὖν ἐπιρριφῇ ἡ ἄμπελος ἐπὶ τὴν πτελέαν , καὶ παρ᾿ ἑαυτῆς φέρει καρπὸν καὶ παρὰ τῆς πτελέας . 4 βλέπεις οὖν , ὅτι καὶ ἡ πτελέα πολὺν καρπὸν δίδωσιν , οὐκ ἐλάσσονα τῆς ἀμπέλου , μᾶλλον δὲ καὶ πλείονα . Πῶς φημί , κύριε , πλείονα ; Ὅτι , φησίν , ἡ ἄμπελος κρεμαμένη ἐπὶ τὴν πτελέαν τὸν καρπὸν πολὺν καὶ καλὸν δίδωσιν , ἐρριμμένη δὲ χαμαὶ ὀλίγον καί σαπρὸν φέρει . αὕτη οὖν ἡ παραβολὴ εἰς τοὺς δούλους τοῦ θεοῦ κεῖται , εἰς πτωχὸν καὶ πλούσιον . 5 Πῶς , φημί , κύριε , γνώρισον μοι . Ἄκουε , φησίν · ὁ μὲν πλούσιος ἔχει χρήματα , τὰ δὲ πρὸς τὸν κύριον πτωχεύει , περισπώμενος περὶ τὸν πλοῦτον ἑαυτοῦ , καὶ λίαν μικρὰν ἔχει τὴν ἔντευξιν καὶ τὴν ἐξομολόγησιν πρὸς τὸν κύριον , καὶ ἣν ἔχει , βληχρὰν καὶ μικρὰν καὶ ἄλλην μὴ ἔχουσαν δύναμιν . ὅταν οὖν ἐπαναπάῃ ἐπὶ τὸν πένητα ὁ πλούσιος καὶ χορηγήσῃ αὐτῷ τὰ δέοντα , πιστεύει , ὅτι ἐὰν ἐργάσηται εἰς τὸν πένητα δυνηθήσεται τὸν μισθὸν εὑρεῖν παρὰ τῷ θεῷ · ὅτι ὁ πένης πλούσιός ἐστιν ἐν τῇ ἐντεύξει καὶ ἐν τῇ ἐξομολογήσει καὶ δύναμιν μεγάλην ἔχει παρὰ τῷ θεῷ ἡ ἔντευξις αὐτοῦ . ἐπιχορηγεῖ οὖν ὁ πλούσιος τῷ πένητι πάντα ἀδιστάκτως . 6 ὁ πένης δὲ ἐπιχορηγούμενος ὑπὸ τοῦ πλουσίου ἐντυγχάνει τῷ θεῷ εὐχαριστῶν αὐτῷ , ὑπὲρ τοῦ διδόντος αὐτῷ · κἀκεῖνος ἔτι ἐπισπουδάζει περὶ τοῦ πένητος , ἵνα ἀδιάλειπτος γένηται ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ · οἶδε γάρ , ὅτι ἡ τοῦ πένητος ἔντευξις προσδεκτή ἐστι καὶ πλουσία πρὸς κύριον . 7 ἀμφότεροι οὖν τὸ ἔργον τελοῦσιν · ὁ μὲν πένης ἐργάζεται τῇ ἐντεύξει , ἐν ᾗ πλουτεῖ , ἣν ἔλαβεν παρὰ τοῦ κυρίου · ταύτην ἀποδίδωσι τῷ κυρίῳ τῷ ἐπιχορηγοῦντι αὐτῷ · καὶ ὁ πλούσιος ὡσαύτως τὸ πλοῦτος , ὃ ἔλαβεν παρὰ τοῦ κυρίου , ἀδιστάκτως παρέχεται τῷ πένητι . καὶ τοῦτο ἔργον μέγα ἐστὶ καὶ δεκτὸν παρὰ τῷ θεῷ , ὅτι συνῆκεν ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτοῦ καὶ εἰργάσατο εἰς τὸν πένητα ἐκ τῶν δωρημάτων τοῦ κυρίου καὶ ἐτέλεσε τὴν διακονίαν ὀρθῶς . 8 παρὰ τοῖς οὖν ἀνθρώποις ἡ πτελέα δοκεῖ καρπὸν μὴ φέρειν , καὶ οὐκ οἴδασιν οὐδὲ νοοῦσιν , ὅτι , ὅταν ἀβροχία γένηται , ἡ πτελέα ἔχουσα ὕδωρ τρέφει τὴν ἄμπελον καὶ ἡ ἄμπελος ἀδιάλειπτον ἔχουσα τὸ ὕδωρ διπλοῦν τὸν καρπὸν ἀποδίδωσι , καὶ ὑπὲρ ἑαυτῆς καὶ ὑπὲρ τῆς πτελέας . οὕτως καὶ οἱ πένητες ὑπὲρ τῶν πλουσίων ἐντυγχάνοντες πρὸς τὸν κύριον πληροφοροῦσι τὸ πλοῦτος αὐτῶν , καὶ πάλιν οἱ πλούσιοι χορηγοῦντες τοῖς πένησι τὰ δέοντα πληροφοροῦσι τὰς εὐχὰς αὐτῶν 9 γίνονται οὖν ἀμφότεροι κοινωνοὶ τοῦ ἔργου τοῦ δικαίου . ταῦτα οὖν ὁ ποιῶν οὐκ ἐγκαταλειφθήσεται ὑπὸ τοῦ θεοῦ , ἀλλ᾿ ἔσται γεγραμμένος εἰς τὰς βίβλους τῶν ζώντων . 10 μακάριοι οἱ ἔχοντες καὶ συνιέντες , ὅτι παρὰ τοῦ κυρίου πλουτίζονται , ὁ γὰρ συνίων τοῦτο δυνήσεται καὶ διακονῆσαί τι ἀγαθόν .
