1 Εἶπόν σοὶ , φησί , καὶ ἄρτι , ὅτι πανοῦργος εἶ καὶ αὐθάδης , ἐπερωτῶν τὰς ἐπιλύσεις τῶν παραβολῶν . ἐπειδὴ δὲ οὕτω παράμονος εἶ , ἐπιλύσω σοὶ τὴν παραβολὴν τοῦ ἀγροῦ καὶ τῶν λοιπῶν τῶν ἀκολούθων πάντων , ἵνα γνωστὰ πᾶσι ποιήσῃς αὐτά . ἄκουε νῦν , φησί , καὶ σύνιε αὐτά . 2 ὁ ἀγρὸς ὁ κόσμος οὗτός ἐστιν · ὁ δὲ κύριος τοῦ ἀγροῦ ὁ κτίσας τὰ πάντα καὶ ἀπαρτίσας αὐτὰ καὶ δυναμώσας · ὁ δὲ δοῦλος ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ ἐστιν · αἱ δὲ ἄμπελοι ὁ λαὸς οὗτός ἐστιν , ὃν αὐτὸς ἐφύτευσεν · 3 οἱ δὲ χάρακες οἱ ἅγιοι ἄγγελοί εἰσι τοῦ κυρίου οἱ συγκρατοῦντες τὸν λαὸν αὐτοῦ · αἱ δὲ βοτάναι αἱ ἐκτετιλμέναι ἐκ τοῦ ἀμπελῶνος ἀνομίαι εἰσὶ τῶν δούλων τοῦ θεοῦ · τὰ δὲ ἐδέσματα , ἃ ἔπεμψεν αὐτῷ ἐκ τοῦ δείπνου , αἱ ἐντολαί εἰσιν , ἃς ἔδωκε τῷ λαῷ αὐτοῦ διὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ · οἱ δὲ φίλοι καὶ σύμβουλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι οἱ πρῶτοι κτισθέντες · ἡ δὲ ἀποδημία τοῦ δεσπότου ὁ χρόνος ὁ περισσεύων εἰς τὴν παρουσίαν αὐτοῦ . 4 λέγω αὐτῷ · Κύριε , μεγάλως καὶ θαυμαστῶς πάντα ἐστὶ καὶ ἐνδόξως πάντα ἔχει . μὴ οὖν , φημί , ἐγὼ ἠδυνάμην ταῦτα νοῆσαι ; οὐδὲ ἕτερος τῶν ἀνθρώπων , κἂν λίαν συνετὸς ᾖ τις , οὐ δύναται νοῆσαι αὐτά . ἔτι , φημί , κύριε , δήλωσόν μοι , ὃ μέλλω σὲ ἐπερωτᾶν . 5 Λέγε , φησίν , εἴ τι βούλει . Διατί , φημί , κύριε , ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ εἰς δούλου τρόπον κεῖται ἐν τῇ παραβολῇ ;
