1 Εἰς τοῦτο γὰρ ὑπέμεινεν ὁ κύριος παραδοῦναι τὴν σάρκα εἰς καταφθοράν , ἵνα τῇ ἀφέσει τῶν ἁμαρτιῶν ἁγνισθῶμεν , ὅ ἐστιν ἐν τῷ αἵματι τοῦ ῥαντίσματος αὐτοῦ . 2 γέγραπται γὰρ περὶ αὐτοῦ ἃ μὲν πρὸς τὸν Ἰσραήλ , ἃ δὲ πρὸς ἡμᾶς , λέγει δὲ οὕτως · Ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν · τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν · ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη , καὶ ὡς ἀμνὸς ἄφωνος ἐνανίον τοῦ κείραντος αὐτόν . 3 οὐκοῦν ὑπερευχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ κυρίῳ , ὅτι καὶ τὰ παρεληλυθότα ἡμῖν ἐγνώρισεν καὶ ἐν τοῖς ἐνεστῶσιν ἡμᾶς ἐσόφισεν , καὶ εἰς τὰ μέλλοντα οὐκ ἐσμὲν ἀσύνετοι . 4 λέγει δὲ ἡ γραφή · Οὐκ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα πτερωτοῖς . τοῦτο λέγει , ὅτι δικαίως ἀπολεῖται ἄνθρωπος , ὃς ἔχων ὁδοῦ δικαιοσύνης γνῶσιν ἑαυτὸν εἰς ὁδὸν σκότους ἀποσυνέχει . 5 ἔτι δὲ καὶ τοῦτο , ἀδελφοί μου · εἰ ὁ κύριος ὑπέμεινεν παθεῖν περὶ τῆς ψυχῆς ἡμῶν , ὢν παντὸς τοῦ κόσμου κύριος ᾧ εἶπεν ὁ θεὸς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου · Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν ἡμετέραν · πῶς οὖν ὑπέμεινεν ὑπὸ χειρὸς ἀνθρώπων παθεῖν ; 6 μάθετε . οἱ προφῆται , ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔχοντες τὴν χάριν , εἰς αὐτὸν ἐπροφήτευσαν · αὐτὸς δέ , ἵνα καταργήσῃ τὸν θάνατον καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν δείξῃ , ὅτι ἐν σαρκὶ ἔδει αὐτὸν φανερωθῆναι , ὑπέμεινεν , 7 ἵνα τοῖς πατράσιν τὴν ἐπαγγελίαν ἀποδῷ , καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ τὸν λαὸν τὸν καινὸν ἑτοιμάζων ἐπιδείξῃ ἐπὶ τῆς γῆς ὤν , ὅτι τὴν ἀνάστασιν αὐτὸς ποιήσας κρινεῖ . 8 πέρας γέ τοι διδάσκων τὸν Ἰσραὴλ καὶ τηλικαῦτα τέρατα καὶ σημεῖα ποιῶν ἐκήρυσσεν , καὶ ὑπερηγάπησεν αὐτόν . 9 ὅτε δὲ τοὺς ἰδίους ἀποστόλους τοὺς μέλλοντας κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ ἐξελέξατο , ὄντας ὑπὲρ πᾶσαν ἁμαρτίαν ἀνομωτέρους , ἵνα δείξῃ , ὅτι οὐκ ἦλθεν καλέσαι δικαίους , ἀλλὰ ἁμαρτωλούς , τότε ἐφανέρωσεν ἑαυτὸν εἶναι υἱὸν θεοῦ . 10 εἰ γὰρ μὴ ἦλθεν ἐν σαρκί , οὐδ᾿ ἄν πως οἱ ἄνθρωποι ἐσώθησαν βλέποντες αὐτόν , ὅτε τόν μέλλοντα μὴ εἶναι ἥλιον , ἔργον τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὑπάρχοντα , ἐμβλέποντες οὐκ ἰσχύουσιν εἰς τὰς ἀκτῖνας αὐτοῦ ἀντοφθαλμῆσαι · 11 οὐκοῦν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ εἰς τοῦτο ἐν σαρκὶ ἦλθεν , ἵνα τὸ τέλειον τῶν ἁμαρτιῶν ἀνακεφαλαιώσῃ τοῖς διώξασιν ἐν θανάτῳ τοὺς προφήτας αὐτοῦ . 12 οὐκοῦν εἰς τοῦτο ὑπέμεινεν . λέγει γὰρ ὁ θεὸς τὴν πληγὴν τῆς σαρκὸς αὐτοῦ ὅτι ἐξ αὐτῶν · Ὅταν πατάξωσιν τὸν ποιμένα ἑαυτῶν , τότε ἀπολεῖται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης . 13 αὐτὸς δὲ ἠθέλησεν οὕτω παθεῖν · ἔδει γάρ , ἵνα ἐπὶ ξύλου πάθῃ . λέγει γὰρ ὁ προφητεύων ἐπ᾿ αὐτῷ . Φεῖσαί μου τῆς ψυχῆς ἀπὸ ῥομφαίας , καὶ · Καθήλωσόν μου τὰς σάρκας , ὅτι πονηρευομένων συναγωγαὶ ἐπανεστησάν μοι . 14 καὶ πάλιν λέγει · ἰδού , τέθεικά μου τὸν νῶτον εἰς μάστιγας , τὰς δὲ σιαγόνας εἰς ῥαπίσματα . τὸ δὲ πρόσωπόν μου ἔθηκα ὡς στερεὰν πέτραν .
