1 Μακρόθυμος , φησί , γίνου καὶ συνετός , καὶ πάντων τῶν πονηρῶν ἔργων κατακυριεύσεις καὶ ἐργάσῃ πᾶσαν δικαιοσύνην . 2 ἐὰν γὰρ μακρόθυμος ἔσῃ , τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον τὸ κατοικοῦν ἐν σοὶ καθαρὸν ἔσται , μὴ ἐπισκοτούμενον ὑπὸ ἑτέρου πονηροῦ πνεύματος , ἀλλ᾿ ἐν εὐρυχώρῳ κατοικοῦν ἀγαλλιάσεται καὶ εὐφρανθήσεται μετὰ τοῦ σκεύους , ἐν ᾧ κατοικεῖ , καὶ λειτουργήσει τῷ θεῷ ἐν ἱλαρότητι πολλῇ , ἔχον τὴν εὐθηνίαν ἐν ἑαυτῷ . 3 ἐὰν δὲ ὀξυχολία τις προσέλθῃ , εὐθὺς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον , τρυφερὸν ὄν , στενοχωρεῖται , μὴ ἔχον τὸν τόπον καθαρόν , καὶ ζητεῖ ἀποστῆναι ἐκ τοῦ τόπου · πνίγεται γὰρ ὑπὸ τοῦ πονηροῦ πνεύματος , μὴ ἔχον τόπον λειτουργῆσαι τῷ κυρίῳ , καθὼς βούλεται , μιαινόμενον ὑπὸ τῆς ὀξυχολίας . ἐν γὰρ τῇ μακροθυμίᾳ ὁ κύριος κατοικεῖ , ἐν δὲ τῇ ὀξυχολίᾳ ὁ διάβολος . 4 ἀμφότερα οὖν τὰ πνεύματα ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατοικοῦντα , ἀσύμφορόν ἐστιν καὶ πονηρὸν τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ , ἐν ᾧ κατοικοῦσιν . 5 ἐὰν γὰρ λάβῃς ἀψινθίου μικρὸν λίαν καὶ εἰς κεράμιον μέλιτος ἐπιχέῃς , οὐχὶ ὅλον τὸ μέλι ἀφανίζεται , καὶ τοσοῦτον μέλι ὑπὸ τοῦ ἐλαχίστου ἀψινθίου ἀπόλλυται καὶ ἀπόλλυσι τὴν γλυκύτητα τοῦ μέλιτος , καὶ οὐκέτι τὴν αὐτὴν χάριν ἔχει παρὰ τῷ δεσπότῃ , ὅτι ἐπικράνθη καὶ τῆν χρῆσιν αὐτοῦ ἀπώλεσεν ; ἐὰν δὲ εἰς τὸ μέλι μὴ βληθῇ τὸ ἀψίνθιον , γλυκὺ εὑρίσκεται τὸ μέλι καὶ εὔχρηστον γίνεται τῷ δεσπότῃ αὐτοῦ . 6 βλέπεις ὅτι ἡ μακροθυμία γλυκυτάτη ἐστὶν ὑπὲρ τὸ μέλι καὶ εὔχρηστός ἐστι τῷ κυρίῳ , καὶ ἐν αὐτῇ κατοικεῖ . ἡ δὲ ὀξυχολία πικρὰ καὶ ἄχρηστός ἐστιν . ἐὰν οὖν μιγῇ ἡ ὀξυχολία τῇ μακροθυμίᾳ , μιαίνεται ἡ μακροθυμία καὶ οὐκ εὔχρηστός ἐστι τῷ θεῷ ἡ ἔντευξις αὐτῆς . 7 Ἤθελον , φημί , κύριε , γνῶναι τὴν ἐνέργειαν τῆς ὀξυχολίας , ἵνα φυλάξωμαι ἀπ᾿ αὐτῆς . Καὶ μήν , φησίν , ἐὰν μὴ φυλάξῃ ἀπ᾿ αὐτῆς σὺ καὶ ὁ οἶκός σου , ἀπώλεσάς σου τὴν πᾶσαν ἐλπίδα . ἀλλὰ φύλαξαι ἀπ᾿ αὐτῆς · ἐγὼ γὰρ μετὰ σοῦ εἰμί . καὶ πάντες δὲ ἀφέξονται ἀπ᾿ αὐτῆς , ὅσοι ἄν μετανοήσωσιν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας αὐτῶν · μετ᾿ αὐτῶν γὰρ ἔσομαι καὶ συντηρήσω αὐτούς · ἐδικαιώθησαν γὰρ πὰντες ὑπὸ τοῦ σεμνοτάτου ἀγγέλου .
