1 Λέγει μοι · Ἁπλότητα ἔχε καὶ ἄκακος γίνου , καὶ ἔσῃ ὡς τὰ νήπια τὰ μὴ γινώσκοντα τὴν πονηρίαν τὴν ἀπολλύουσαν τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων . 2 πρῶτον μὲν μηδενὸς καταλάλει μηδὲ ἡδέως ἄκουε καταλαλοῦντος · εἰ δὲ μή , καὶ σὺ ὁ ἀκούων ἔνοχος ἔσῃ τῆς ἁμαρτίας τοῦ καταλαλοῦντος , ἐὰν πιστεύσῃς τῇ καταλαλιᾷ ᾗ ἄν ἀκούσῃς · πιστεύσας γὰρ καὶ σὺ αὐτὸς ἕξεις κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου · οὕτως οὖν ἔνοχος ἔσῃ τῆς ἁμαρτίας τοῦ καταλαλοῦντος . 3 πονηρὰ ἡ καταλαλιά · ἀκατάστατον δαιμόνιόν ἐστιν , μηδέποτε εἰρηνεῦον , ἀλλὰ πάντοτε ἐν διχοστασίαις κατοικοῦν . ἀπέχου οὖν ἀπ᾿ αὐτοῦ , καὶ εὐθηνίαν πάντοτε ἕξεις μετὰ πάντων . 4 ἔνδυσαι δὲ τὴν σεμνότητα , ἐν ᾗ οὐδὲν πρόσκομμά ἐστιν πονηρόν , ἀλλὰ πάντα ὁμαλὰ καὶ ἱλαρά . ἐργάζου τὸ ἀγαθὸν καὶ ἐκ τῶν κόπων σου ὧν ὁ θεὸς δίδωσίν σοὶ πᾶσιν ὑστερουμένοις δίδου ἁπλῶς , μὴ διστάζων , τίνι δῷς ἢ τίνι μὴ δῷς . πᾶσιν δίδου · πᾶσιν γάρ ὁ θεὸς δίδοσθαι θέλει ἐκ τῶν ἰδίων δωρημάτων . 5 οἱ οὖν λαμβάνοντες ἀποδώσουσιν λόγον τῷ θεῷ , διατί ἔλαβον καὶ εἰς τί · οἱ μὲν γὰρ λαμβάνοντες θλιβόμενοι οὐ δικασθήσονται , οἱ δὲ ἐν ὑποκρίσει λαμβάνοντες τίσουσιν δίκην . 6 ὁ οὖν διδοὺς ἀθῷός ἐστιν · ὡς γὰρ ἔλαβεν παρὰ τοῦ κυρίου τὴν διακονίαν τελέσαι , ἁπλῶς αὐτὴν ἐτέλεσεν , μηθὲν διακρίνων , τίνι δῷ ἢ μὴ δῷ . ἐγένετο οὖν ἡ διακονία αὕτη ἁπλῶς τελεσθεῖσα ἔνδοξος παρά τῷ θεῷ . ὁ οὖν οὕτως ἁπλῶς διακονῶν τῷ θεῷ ζήσεται . 7 φύλασσε οὖν τὴν ἐντολὴν ταύτην , ὥς σοὶ λελάληκα , ἵνα ἡ μετάνοιά σου καὶ ἡ τοῦ οἴκου σου ἐν ἁπλότητι εὑρεθῇ , καὶ ἀκακία καθαρὰ καὶ ἀμίαντος .
