1 Ὑπολαβὼν δὲ Βαλδὰδ ὁ Σαυχίτης λέγει
2 Μέχρι τίνος λαλήσεις ταῦτα ; πνεῦμα πολυρῆμον τοῦ στόματός σου . 3 μὴ ὁ κύριος ἀδικήσει κρίνων ἢ ὁ τὰ πάντα ποιήσας ταράξει τὸ δίκαιον ; 4 εἰ οἱ υἱοί σου ἥμαρτον ἐναντίον αὐτοῦ , ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ἀνομίας αὐτῶν .
5 σὺ δὲ ὄρθριζε πρὸς κύριον παντοκράτορα δεόμενος . 6 εἰ καθαρὸς εἶ καὶ ἀληθινός , δεήσεως ἐπακούσεταί σου , ἀποκαταστήσει δέ σοὶ δίαιταν δικαιοσύνης · 7 ἔσται οὖν τὰ μὲν πρῶτά σου ὀλίγα , τὰ δὲ ἔσχατά σου ἀμύθητα .
8 ἐπερώτησον γὰρ γενεὰν πρώτην , ἐξιχνίασον δὲ κατὰ γένος πατέρων · 9 χθιζοὶ γάρ ἐσμεν καὶ οὐκ οἴδαμεν , σκιὰ γάρ ἐστιν ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς ὁ βίος . 10 ἦ οὐχ οὗτοί σὲ διδάξουσιν καὶ ἀναγγελοῦσιν καὶ ἐκ καρδίας ἐξάξουσιν ῥήματα ; 11 μὴ θάλλει πάπυρος ἄνευ ὕδατος ἢ ὑψωθήσεται βούτομον ἄνευ πότου , 12 ἔτι ὂν ἐπὶ ῥίζης καὶ οὐ μὴ θερισθῇ , πρὸ τοῦ πιεῖν πᾶσα βοτάνη οὐχὶ ξηραίνεται . 13 οὕτως τοίνυν ἔσται τὰ ἔσχατα πάντων τῶν ἐπιλανθανομένων τοῦ κυρίου · ἐλπὶς γὰρ ἀσεβοῦς ἀπολεῖται . 14 ἀοίκητος γὰρ αὐτοῦ ἔσται ὁ οἶκος , ἀράχνη δὲ αὐτοῦ ἀποβήσεται ἡ σκηνή . 15 ἐὰν ὑπερείσῃ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ , οὐ μὴ στῇ · ἐπιλαβομένου δὲ αὐτοῦ οὐ μὴ ὑπομείνῃ · 16 ὑγρὸς γάρ ἐστιν ὑπὸ ἡλίου , καὶ ἐκ σαπρίας αὐτοῦ ὁ ῥάδαμνος αὐτοῦ ἐξελεύσεται . 17 ἐπὶ συναγωγὴν λίθων κοιμᾶται , ἐν δὲ μέσῳ χαλίκων ζήσεται . 18 ἐὰν καταπίῃ , ὁ τόπος ψεύσεται αὐτόν · οὐχ ἑόρακας τοιαῦτα . 19 ὅτι καταστροφὴ ἀσεβοῦς τοιαύτη , ἐκ δὲ γῆς ἄλλον ἀναβλαστήσει .
20 ὁ γὰρ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον , πᾶν δὲ δῶρον ἀσεβοῦς οὐ δέξεται . 21 ἀληθινῶν δὲ στόμα ἐμπλήσει γέλωτος , τὰ δὲ χείλη αὐτῶν ἐξομολογήσεως · 22 οἱ δὲ ἐχθροὶ αὐτῶν ἐνδύσονται αἰσχύνην , δίαιτα δὲ ἀσεβοῦς οὐκ ἔσται .